Gistermiddag mijn tweede training van de week gedaan. Tot op het laatst getwijfeld of ik wel of niet de Wantijdijk zou pakken, maar uiteindelijk toch niet gedaan. De Wantijroute die ik van te voren ‘gemapped’ had bestaat uit ruim 3,5 km dijk, en dat is eigenlijk niet zo verstandig voor een eerste keer. Ik ga nog een nieuwe route bedenken met maximaal 1 km ruig asfalt.

Het werd dus uiteindelijk mijn bekende route door Stadspolders, die ik op het eind nog een beetje verlengde zodat ik op 8,5 km uit kwam. Heerlijk gelopen. Ik merk wel, nu ik een paar weken 4 keer per week loop, dat het ‘loopwerk’ allemaal wat soepeler wordt. De stijfheid van o.a. de gewrichten is aan het afnemen.

De scholen zijn weer begonnen, en dat is goed te merken als je rond een uur of vier gaat lopen. Je komt een hoop scholieren tegen, en veel daarvan hebben al dan niet expliciet commentaar op mijn blote voeten. Van ‘belachelijk’ tot ‘respect’, je komt het allemaal tegen. Vooral meiden van een jaar of 14-15 vinden het wel heel merkwaardig geloof ik.
Het mooiste vond ik gistermiddag de jongetjes van een jaar of tien die ik net gepasseerd was. Ik hoorde nog net de een tegen de ander zeggen: "zo hee, hardlopen op blote voeten, dan ben je een echte sportman". Kijk, daar doen we het voor natuurlijk. 🙂

Een andere leuke ontmoeting had ik eerder deze week. Ik doe momenteel het ‘woon-werkverkeer’ (een klein kwartiertje lopen) ook blootsvoets. Maandag of dinsdag werd ik door een vrouw op de fiets aangesproken die wilde weten waarom ik op blote voeten was. Ze vertelde dat ze me wel vaker had zien hardlopen onderweg van of naar Dubbeldam. Ze wilde nou wel eens weten hoe het zat. Een aardig gesprek met een aardige vrouw.