Groenevalleienroute dag 3

Brugge – Stavele 60km

Rond een uur of half vier vannacht hoorde ik dat het regende. Ik had toen nog de hoop dat het in de loop van de ochtend droog zou worden, maar helaas is dat nauwelijks het geval geweest.

Omdat mijn route van vandaag niet zo lang was, zo’n zestig km, heb ik het op mijn gemakje gedaan. En uiteindelijk zat ik pas even na half elf op de fiets. Eerst even brood kopen bij de Delhaize. Dat mocht ik zelf snijden en stickeren. Het duurde even voor ik het juiste product vond op het schermpje, maar de mensen achter mij waren geduldig, of wisten goed te doen alsof. Daarna naar de zelfscankassa zoals ik bij AH ook altijd doe. Het scannen gaf geen probleem, maar voor ik de weg wist in de betaalmogelijkheden. Ik ging de mist in doordat ik bij een van de opties creditcard zag staan, en toen dacht: die moet ik niet hebben. Uiteindelijk bleek er niet alleen creditcard te staan, maar ook Maestro, en die moest ik dus wel hebben. Ach ja.

Ik had onthouden langs welke knooppunten ik weer op de route moest komen, en dat zou niet zo ingewikkeld geweest zijn als ze niet een stuk van mijn weg hadden afgezet. Vanwege de regen had ik mijn telefoon annex wegwijspiet niet op mijn stuur en daardoor duurde het langer dan ik had gedacht voor ik uiteindelijk Brugge achter me liet.

Via een fraaie route, die ik me deels dacht te herinneren van een fietsvakantie met Suzemarie enkele jaren geleden, kwam ik in Diksmuide. Daar wat boodschappen gedaan voor het eten, en verder maar weer.
Dat is wel jammer van zo’n regendag, je gaat niet op je gemakje ergens wat zitten eten.

Dacht ik vóór Diksmuide nog dat het wat lichter en droger aan het worden was, dat beeld mocht ik in het vervolg weer bijstellen, het leek alleen maar harder te gaan regenen.

Ik had gisteravond via de website van Welcome to my Garden contact gehad met Marc en Heidi die hun tuin beschikbaar wilden stellen voor mijn tentje. In Stavele was deze tuin gelegen, en bleek uiteindelijk bij een boerderij (hoeve heet dat hier) te horen. Toen ik aankwam probeerde ik het nummer te bellen dat Marc mij had doorgegeven, maar het scherm van mijn telefoon was nat, mijn handen waren nat, mijn zakdoek was nat. Het lukte gewoon niet. Met een droog doekje uit mijn fietstas ben ik maar brutaalweg in een binnenruimte van de boerderij gaan waar een deur open stond. Daar telefoon en handen droog (genoeg) gemaakt, en Marc gebeld. Marc was de boer, zo bleek, we maakten een praatje en toen ik vroeg waar ik mijn tent kon opzetten vroeg hij of ik niet liever binnen wilde liggen.

Er was een grote ruimte waar ze wel schoolklassen ontvingen, en daar mocht ik overnachten. Over dat aanbod hoefde ik niet na te denken. Later kwam Heidi ook nog even kennismaken. Ze bood aan dat mijn natte spullen wel in de melkstal mochten drogen. De koelinstallatie van de melktank produceerde zoveel warmte, het zou zo droog zijn.

Hoe graag ik ook kampeer, dit is toch wel een aangename afsluiting van een erg natte dag.