In een ver verleden, toen het pad net bestond, heb ik een tijdvak van een aantal jaren samen met mijn vriend Adri het Pieterpad gelopen. Ik kan me nog herinneren dat we gebaseerd op, ja op wat eigenlijk, laten we zeggen een vooroordeel, hadden besloten om het stuk van Pieterburen tot aan Haren in eerste instantie over te slaan. Dat leek ons niet zo mooi, we doken liever meteen Drenthe in. Toen we enkele jaren later één of enkele etappes van de Pietersberg verwijderd waren vonden we het toch wel nodig om ook die eerste etappe nog eens te doen, anders zouden we tenslotte niet kunnen zeggen dat we het Pieterpad helemaal gelopen hadden. Wat was dat eerste stuk mooi! Het was een van de vele keren dat ik mijn vooroordelen leerde argwanen.

Vorig jaar kreeg ik ineens het idee dat ik dat Pieterpad best nog eens zou willen doen. Zelf ben ik ruim dertig jaar ouder dan toen, en dat pad was ook niet meer precies hetzelfde als indertijd. En laten we wel wezen, de kans dat ik grote stukken verveeld zou herkennen was ook erg klein. Ik vroeg Adri of hij er ook zin in had, maar die reageerde niet direct heel enthousiast. Daarop bedacht ik dat ik het wel leuk vond om de route met steeds een wisselend gezelschap af te leggen. Ik ga er vanuit dat Adri vast wel een of meerdere etappes wil meelopen, ik heb al een broer en enkele zussen bereid gevonden mij op een etappe te vergezellen, en ik vind vast nog wel wat enthousiastelingen. Bovendien denk ik dat ik het, mezelf kennende, ook wel leuk vind om zo nu en dan alleen op pad te gaan. Binnenkort ga ik het hele traject in hapklare brokken opknippen en een aantal data prikken waarop mensen vervolgens kunnen intekenen. Ik denk dat ik ergens in april, of begin mei wil beginnen. Bij voorkeur wanneer het weer het wandelen nog leuker maakt. Op deze blog wordt er ongetwijfeld nog meer over geschreven. Als je dit nou leest en het lijkt je leuk om een stukje mee te lopen en ik heb je nog niet benaderd dan kun je natuurlijk altijd contact opnemen.