In het spoor van Jacob en Dirk – dag 8

Het was wel lekker om mijn tentje gewoon te kunnen laten staan. Alles op mijn gemakje en uiteindelijk reed ik pas na half elf weg. Over de Dinkel, langs het Lutterzand, ging ik op pad richting te grens. Ik bedacht dat ik alleen een stoffen mondkapje bij me had, en dat telt niet in Duitsland. Ik had gisteravond nog wel even gecheckt of mijn Corona Check app nog steeds genegen was een internationale QR-code te tonen. Er was niemand die hem wilde zien. 🙂
Even na de grenspassage dacht ik even: wat hobbelen die keitjes hier raar. Helaas waren het niet de keitjes maar mijn achterband die lek was. Fiets op zijn kop gezet en even goed gekeken of ik een potentiële boosdoener zag. Ja hoor, een stukje glas. Eruit gepeuterd en goed gekeken waar het zat ten opzichte van het ventiel. Met veel moeite kreeg ik de buitenband los van de velg, ik twijfelde zelfs even of ik genoeg kracht in mijn handen had, maar uiteindelijk gaf hij zich gewonnen. Het gaatje zat precies op de goede plek. Schuren, solutie aanbrengen, plaksticker uitpakken en na vijf minuten op de plek des onheils aanbrengen. Na even wachten band een beetje oppompen, in de buitenband prutsen, buitenband weer binnen de velg en pompen maar. Ik denk bij elkaar een half uur werk.
Als je dan net weer aan het fietsen bent moet het vertrouwen zich weer een beetje opbouwen. Heb ik wel goed geplakt? Was er niet nog een gaatje?

In de buurt van Gildehaus moest er geklommen worden, nog wel wat steviger ook dan gisteren, maar ik had nu bijna geen bagage en dat scheelde een hoop. Landschappelijk was het zeer de moeite waard. Dat vonden Van Lennep en Van Hogendorp indertijd ook al, en met mijn ogen vind ik dat van de huidige situatie nog steeds. In Bad Bentheim ben ik tot aan de voet van het kasteel gekomen, het ligt er imposant bij. Het Bad heb ik niet gezien en gegokt en geld verloren zoals Van Lennep al helemaal niet. De terugweg richting Nederland ging via een andere route, langs een schitterend natuurgebied.
Het is goed dat ik in Losser even keek hoe de route verder ging, anders was ik uiteindelijk in Enschede uitgekomen, en dat was niet de bedoeling, die plaats zie ik morgen wel als ik de trein naar huis neem. Via Oldenzaal weer terug naar de camping. Even kort gerust en toen gewandeld naar restaurant Sterrebos in Beuningen en daar deze vakantie smakelijk afgesloten. Toen ik weer buiten kwam bleek het licht te miezeren, nu ik in de tent dit verhaaltje lig te schrijven gaat het ineens echt regenen.