Er is weer veel gebeurd sinds de laatste bijdrage aan dit weblog.
Het zou nog een een week duren voor ik weer aan hardlopen toe kwam. Deels door drukte op mijn werk, deel door activiteiten voor de Safarirun waar ik wat programmeerwerk voor de website heb gedaan. En toegegeven, ik had soms ook geen zin. Dan vond ik het zogenaamd te koud (het was dan ook wel fris), terwijl het de laatste weken op zich, voor een winterperiode, natuurlijk allesbehalve koud is geweest.

Vorige week zondag hadden we natuurlijk de Safarirun zelf. Ik had toegezegd bij de voorbereidingen op de dag zelf te zullen helpen. Ik zat dus al vroeg in de auto, en kwam uiteindelijk rond kwart over tien aan. Samen met Jos, Wilbert en Iwan de route uitgezet, en dat deden we kennelijk zo relaxed dat we op het laatste moment ontdekten dat we nog maar erg weinig tijd hadden om het af te maken. Ik had in elk geval geen tijd meer om nog parcourswachten te instrueren, zoals eigenlijk de bedoeling was; want aangezien ik zelf ook parcourswacht was moest ik als de gesmeerde bliksem naar mijn plek. Jos nam het instrueren van me over. Vervolgens heb ik het grootste deel van de middag op het zelfde kruispunt mensen de weg staan wijzen. Het was een rondje van 5 kilometer, en dat kon naar believen 1, 2 of 3 gelopen worden. Als ik nog eens vrijwilliger bij zo’n loop word wil ik in elk geval niet meer de hele middag op hetzelfde saaie kruispunt staan. Op een gegeven moment werden de voeten koud (het regende soms) en die kwamen ook niet meer op temperatuur voor het afgelopen was, en ik samen met Jay de wegafzettingen en routelinten weer kon weghalen.

De ‘greetz’ naderhand in Burgers’ Zoo was erg gezellig. Prijsuitreiking, tombola, kletsen met mensen die ik vaak alleen maar via Chat’n’Run  kende. Het was de moeite waard. Erg leuk was dat Dick en ik als dank voor onze activiteiten voor de site elk een drietal flessen ‘echt Arnhems bier’ kregen overhandigd. Ik stelde de geste erg op prijs.
Naderhand met knallende koppijn naar huis gereden. Geen idee waar ik dat aan te danken had. (Nee, ik had dat bier nog niet opgedronken…) De volgende dag was het gelukkig weer over.

Dat was vorige week zondag. De afgelopen week heb ik op mijn werk al leuk mogen spelen met onze nieuwe Unix servers die ingezet gaan worden voor de door mij beheerde Oracle databases. De voorbereidingen voor de aanstaande verhuizing van het waterschap van Dordrecht naar Ridderkerk zijn nu ook bij mij terecht gekomen. Het werd tijd. Tot nu toe gaat alles vlekkeloos, dus ik heb goede moed dat het allemaal mooi volgens schema blijft lopen.

Afgelopen woensdag voor het eerst in tien dagen weer eens hard gelopen. Eigenlijk loop ik nooit op woensdag in verband met de volksdans; dan spaar ik mijn energie liever nog wat, maar omdat het woensdag wel lekker weer was, en ik er van baalde dat ik al zo lang niet gelopen had, ben ik toch maar op pad gegaan. Relatief kort, 8,6 km. Ging wel weer lekker. Zaterdag ook gelopen, deze keer 10 km, met in het begin een beetje last van mijn linker achillespees, en tegen het einde wat van mijn rechterknie, maar niet iets om me druk over te maken. Vandaag, het houdt niet op, wederom op pad gegaan, het weer was te mooi om het te laten. Ik vertrok met de mededeling dat ik 8, 10 of 12 km ging lopen, dat ik nog niet wist hoe het zou gaan. Het werden er uiteindelijk twaalf, en ook nog eens de snelste training op deze afstand ooit. Ik liep het in 1 uur en 8 minuten rond, ofwel 5’40" per kilometer. Geen last van pijntjes, en heerlijk gelopen. Je zou bijna denken dat die tien dagen rust alleen maar goed gedaan hebben.
De komende dagen blijft het weer nog even zo, maar daarna zou het ‘guur’ worden. Moeten maar even zien wat de consequenties voor het lopen zijn.