Naar Rome, etappe 13: Mühlhausen – Utting am Ammersee

Het begon gisteravond te regenen en aanvankelijk was het niet veel meer dan wat gedruppel, maar allengs zetten ze er daarboven meer vaart achter. Ik begon wel een beetje benauwd te worden voor de consequenties binnen, want ik had al eerder gezien dat de ‘sealtape’ die aan de binnenkant tegen de stiknaden van de buitentent zat wat begon te verweren. En inderdaad was er toen de bui bijna voorbij was eea tegen de binnentent gedrupt. Bij een gewone bui (tja, wat is dat eigenlijk) gebeurt dat niet, maar als de sluizen opengaan kan het dus wel gebeuren.
Ik werd vanmorgen wakker in een kleine wereld, het was mistig. Maar de zon scheen er al een beetje vaag doorheen, dus ik had hoop dat het snel goed zou komen.
Meestal probeer ik na het wakker worden snel op pad te gaan, maar vanmorgen had ik niet zo’n haast. Het was ook hartstikke koud, om acht uur nog maar vier graden. En gelukkig had ik croissants besteld die er pas om acht uur zouden zijn, een extra reden om rustig aan te doen.
Toen ik om negen uur op de fiets stapte was het nog wel zo koud dat ik mijn waterdichte sokken aantrok (een unicum) en mijn handschoenen, maar je voelde al wel dat het aan het opwarmen was.
Om weer op de route te komen (voor sommige campings moet je nou eenmaal weleens wat omrijden) besloot ik een eigen koers te volgen. Op een paar aarzelpunten na ging dat prima, en al spoedig reed ik parallel aan de Lech. Meestal zag je hem niet, maar toen ik er bij een stuw overheen moest kreeg ik hem goed in beeld. Foto!
Er volgde een stuk door een bos, met vrolijk vogelgekwetter en een aansluitend stuk door een golvend landschap. In de meeste dorpjes waar ik doorkwam was niet veel te zien of te doen. Uiteindelijk begon de afdaling naar de Ammersee en die duurde lekker lang. Vaag in de verte kun je over het meer de Alpen al zien liggen.
Hier sta ik nu op een camping en ben me aan het beraden hoe ik de komende etappes ga verdelen. Ik was eerst van plan om in een keer naar Garmisch te gaan, maar dat is met het oog op mijn knie wellicht niet verstandig. Afijn, morgen horen jullie wat het geworden is.

1 reactie

  1. Wendy

    Relaxed

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Onderweg

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑