Naar Rome, etappe 22: Verona – Montagnana

Ik was gisteren na mijn bezoek aan de stad nog even op het terras van de camping een biertje wezen drinken (laat dat “tje” maar weg trouwens) en daarna vroeg in slaap gevallen. Toen ik om twee uur wakker werd moest ik uiteraard naar het toilet (bijzonderheid, ze hebben er van die hurktoiletten, die heb ik zelfs in Frankrijk al in geen jaren gezien) en daarna duurde het heel lang voor ik weer in slaap viel. Er was ook veel herrie met hardrijdende motoren en muziek die van ver kwam. Ik dacht zelfs de klap van een botsing te horen, maar ik hoorde geen daaropvolgende sirenes, dus het zal meegevallen zijn.
Vanmorgen op mijn gemakje de boel ingepakt, betaald, nog een espresso gedronken en toen maar eens op pad. Zo steil de weg omhoog was geweest zo steil was hij natuurlijk ook weer naar beneden. De remmen deden hun werk naar behoren en eindelijk kwam ik in een wat vlakker straatje uit. Ik zag een verkeersdrempel aankomen, met rechts een stukje waar ik als fietser door kon. Stom genoeg dacht ik dat de stoep op straatniveau lag en stuurde naar die stoep om wat meer ruimte te hebben. Te laat zag ik dat de stoep toch ongeveer een halve decimeter hoog was, en hup, daar ging ik. Ik probeerde mezelf nog op te vangen, maar kon toch niet voorkomen dat ik met mijn elleboog tegen het huis aan schuurde. Een schaafwond was het gevolg. Verder lijkt de schade aan mezelf en de fiets mee te vallen. Ik weet nog dat mijn helm ook een tikje meekreeg, dus als ik die niet had opgehad had ik vermoedelijk ook daar een wond gehad.
De schrik zat er even goed in, maar gelukkig moet je door. Toen ik de drukte van de stad eenmaal achter me had gelaten werd het fietsen weer leuk. Ik kon lekker doorfietsen, en dat was helemaal het geval toen er een Nederlandse e-biker naast me kwam rijden. We hadden het gezellig en ongemerkt schroefde ik mijn tempo wat op. Bij Montagnana scheidden onze wegen zich weer.
Zo douchen, en vanavond even zien dat ik mijn wonden zo afdek dat ze het beddengoed niet vies maken. Volgens mij kun je aan schaafwonden het beste zo weinig mogelijk doen, maar het is niet de bedoeling dat ik allerlei sporen achterlaat.