Slecht geslapen. Waarom? Waardoor? Geen idee, soms gebeurt dat. Ik had voor de zekerheid wel de wekker gezet omdat ik graag een eind gereden wilde hebben voor het echt warm werd. En toen ik uiteindelijk in slaap was gevallen ging hij af. Ach ja, vanavond vroeg naar bed.
Ik heb de stacaravan zo netjes mogelijk afgesloten zodat het meisje dat hem me aanbood niet denkt: dat was eens maar nooit weer.
Om kwart over zes reed ik weg, heerlijk koel nog. Langs de kust was er een lang fietspad, voor Nederlandse begrippen wat hobbelig en met rare overgangen naar een volgend stuk (bij kruispunten bijvoorbeeld), maar voor Italiaanse begrippen een zeer fatsoenlijk pad. Maar de zee kreeg ik nergens te zien, ook al was hij nog zo dichtbij.
Na een km of zeventien was het punt gekomen dat ik het binnenland in trok, richting de Apenijnen. Dat ging in eerste instantie zo geleidelijk omhoog dat ik al op honderd meter zat voor ik het gevoel had dat ik ervoor gewerkt had. Geleidelijk aan werd het warmer en werd het ook meer werken om boven te komen.
Ik kwam nog door een paar plaatsen die er wel leuk uitzagen, maar ik was niet in de stemming om er echt werk van te maken.
Het laatste stuk was deels klimmen, deels min of meer vlak, langs een soort provinciale weg en dat reed niet echt fijn. Ik was blij dat ik er was. Ik denk er hard over om hier een extra nacht te blijven. Vooral het zwembad trekt me erg. (Mensen die me goed kennen beginnen nu heel hard te lachen.)
Wat me in het zwembad wel opvalt is dat het kennelijk niet verplicht is hier om een badmuts op te doen. Dat is in Italiaanse zwembaden vaak wel het geval.

Ik merk dat de verbinding momenteel heel traag is, dus foto’s uploaden lukt nu niet. Ik doe morgen nog een poging.