Gisteren geen blog, ik had een rustdag, en dat geldt ook voor de blog. 🙂 Wat ik op zo’n dag doe? Niet veel bijzonders meestal. Beetje luieren, me verdiepen in wat er nog komen gaat, wat eten, wat drinken, wat contact met de familie etc.
Vanmorgen was ik vroeg wakker, en dat kwam goed uit, want ik wilde vroeg aan de beklimming van de pas beginnen. Had ik hem al genoemd? De passo di Viamaggio, 983m hoog. Ook wel Valico di Viamaggio genoemd. Gezien de hellingpercentages in het boekje leek het me geen gemakkelijk heerschap om te bedwingen. En aangezien de temperatuur de laatste dagen steeds oploopt naar een graad of dertig wilde ik de klim graag voor de echte warmte afwerken.
Nadat ik mijn spullen zo zacht mogelijk had ingepakt, om de jonge kinderen van de buren niet zo vroeg al wakker te maken, reed ik om kwart voor zes het terrein af.
De uitzichten onderweg waren erg de moeite waard, en sommige delen van de klim waren beslist pittig, maar om ongeveer kwart voor negen was ik boven. Daar heb ik bij het daar aanwezige restaurantje wat kouds gedronken en iets koekerigs erbij.
De afdaling vond ik niet zo prettig. Het wegdek was vaak Italiaans slecht en de gaten in de weg waren door de schaduwwerking van de bomen soms slecht te zien. Dus veel in de remmen knijpen, remmen die soms heel naargeestig piepten. Ik was blij toen ik beneden was.
Het volgende avontuur was nog het vinden van de camping. Volgens mijn wegwijsapp was het nog maar vier km, en dat klopte ook wel, maar vlak voor aankomst was de weg grondig afgezet. Je kon er echt niet door. Mijn eerste poging eromheen te rijden mislukte, ik kwam op een groot terrein met veel vrachtwagens uit, daar werd ik weggestuurd. En terecht. Ik vertelde een chauffeur dat ik de camping zocht (jawel in het Italiaans) en die stuurde me weer zoals ik het al geprobeerd had. Ha ha. Na wat puzzelen op de kaart zag ik een zandweggetje dat vlak bij de camping uitkwam.
Ik zeg steeds camping maar het is eigenlijk kamperen bij de boer, en vooralsnog ben ik de enige gast. Als ik zag hoeveel moeite je moet doen om hier te komen snap ik dat wel.
Morgen weer vroeg op pad wat mij betreft. De route is behoorlijk plat, maar wel 87 km, en ik denk veel open terrein. Dan ben ik vier km voor Assisi en op de camping daar blijf ik twee nachten, zodat ik overmorgen in Assisi kan rondwandelen zonder de ballast van een fiets erbij.
Zoals wij de eilanden via een ezelsbruggetje leren kennen (tvtas), begreep ik gisteren van een italiaanse collega dat zij een ezelsbruggetje hebben om hun bergen te onthouden (zijn er iets meer dan die paar eilanden die wij hebben). Ik heb het bruggetje niet onthouden, helaas
MOOI Assisi! Wel een flinke klim om er te komen, dát wel