Naar Rome, etappe 30: Massa Martana – Orte

Ik ben meer van de campings dan de bed and breakfast’s (om nog maar te zwijgen van de hotels), maar toch kan ik wel genieten van de luxe die een B&B (soms) biedt. Maar goed, laat ik even de chronologische volgorde aanhouden.

Gisteren kwamen in de tweede helft van de middag het koppel uit Den Haag waar ik op de camping in Assisi al eens mee had staan praten, aan op de boerencamping waar ik al eerder was aangekomen. Dat was niet echt verrassend want ik wist dat ze ook gisteren weer door zouden gaan, en zo rijk gezaaid met campings is het hier niet. Toen zij aankwamen was de temperatuur al tot boven de dertig graden gestegen, dus zij stelden het opzetten van de tent nog even uit (van de mijne stond ook uit luiheid en door de warmte alleen nog maar de binnentent) en we besloten om bij de birreria van de campingman een biertje te gaan drinken. Het was wellicht een zelfgebrouwen bier, de man was niet zo communicatief, het was troebel en zag er daardoor niet meteen smakelijk uit, maar dat was hij toch wel. We hadden het gezellig op het terras.
Uiteindelijk natuurlijk toch de tent opgezet en ingericht, en rond half acht (onze eettijden zijn al behoorlijk verschoven) naar de pizzeria die ook bij de camping hoorde. Mijn quattroformaggio smaakte prima.

Zoals gebruikelijk was ik vanmorgen vroeg op en weg. Ik heb geprobeerd zo stil mogelijk te doen, maar mijn nieuwe kennissen stonden nogal dichtbij dus ze zullen er vast iets van hebben meegekregen.
Het was weer fris, dus eerst een stuk met fleecevest aan. Het dagprogramma van vandaag bestond uit klimmen, dalen, klimmen, dalen en dat nog een aantal keren herhaald. Na dertig km was ik bij het stadje Amelia. De fietsroute ging bij de oude hoofdpoort linksaf, maar ik ben afgestapt en met de fiets aan de hand door de poort gelopen en heb het steil oplopende straatje gevolgd. Na nog zo’n straatje stond er een bordje in de richting van de kathedraal te wijzen die helemaal bovenop de heuvel lag. Ik heb daar mijn fiets geparkeerd en geprobeerd die kerk te vinden. Door een wirwar van trapjes en paadjes kwam ik wel steeds hoger, maar ik moet bekennen dat ik de kathedraal uiteindelijk niet gevonden heb. Ik begon ook een beetje bang te worden dat ik op een gegeven moment zoveel gewirward zou hebben dat ik geen snelle route naar mijn fiets terug zou kunnen vinden. Jammer, maar het dwalen door die oude straatjes was ook erg leuk.

De fijne verrassing was dat ik vanaf Amelia eigenlijk alleen nog maar naar beneden hoefde te fietsen, zo’n elf kilometer achter elkaar. En toen fietste ik over de Tiber (of Tevere zoals hij in Italië eigenlijk heet) en was ik beneden en in Orte, de plaats waar mijn B&B is gevestigd. Het plaatsje zelf is tegen een heuvel aangebouwd, en het is me wel duidelijk dat ik morgenochtend gestraft ga worden voor al dat naar beneden fietsen.
Nou ja, nog twee dagen en dan mag ik uitrusten van al dat geklim.

Bij de foto’s een detailopname van een stukje wegdek zoals je dat hier heel veel ziet, en dan zijn de kuilen/gaten nog niet eens echt diep.

4 reacties

  1. Margreet

    Het einde komt in zicht ‍♂️

    • Peter

      Minder dan 100 km, als je je kwaad maakt doe je het in een dag. Handig als je een krap schema hebt maar zo zit het bepaald niet, dus ik knip hem lekker in twee ongeveer gelijke helften.

  2. Leo

    Goed dat je dikke banden hebt

    • Peter

      Vanwege de vele gravelpaden toch al, maar voor dit soort gleuven in de weg ook zeker.

Laat een antwoord achter aan Peter Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Onderweg

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑