De B&B was compleet ingericht, met een aparte ruimte voor keuken/ontbijt. Mijn kamer was prima, uitgerust met airco, wat gezien de warmte niet overdreven was, maar toch heb ik hem niet de hele tijd aan gehad. Zonder werd het warm en benauwd, met was het wel lekker koel, maar toch ook niet een fijne atmosfeer.
Mario, de eigenaar, hielp me mijn fiets het trappetje op sjouwen, zodat hij achter een gesloten hek veilig kon staan.
Vanwege de warmte had ik eerst bedacht om het stadje Orte pas ’s avonds te bezoeken, maar ik begon me toch een beetje te vervelen. Dus toch in de middag al gedaan. Dan ’s avonds nog maar een keer douchen.
Orte is een aardig en oud stadje, maar deels ook wel een beetje vergane glorie. Nadat ik het meeste wel zo’n beetje gezien had ben ik op een terras neergestreken en heb daar een Italiaans biertje (Moretti) uit een Nederlands glas (Heineken) gedronken. Aardige gewoonte in Italië is dat je er vaak een bakje chips oid bij krijgt.
In het begin van de avond even naar de supermarkt om wat voor het avondeten te kopen. Het werd een bouwpakketsalade, in de vorm van een bak gemengde sla, wat mozzarellaballetjes, wat croutons (taai!) en zakjes met olie en balsamicoazijn. Daarnaast vanwege de zoutbehoefte een onsje salami en een paar kleine toetjes. Het smaakte bij elkaar ok.
Ik kon eerst niet goed slapen, vond het benauwd, maar toen ik ontdekte dat het raam toch open kon was het verder goed.
Ik had tegen Mario gezegd dat ik rond 7 uur wilde ontbijten, althans dat denk ik. Met zijn vijf woorden Engels en mijn vijf woorden Italiaans was de communicatie niet steeds even strak. Het was me eigenlijk niet duidelijk of iemand nog iets aan dat ontbijt ging doen, of dat het helemaal doe-het-zelf was. Toen het zeven uur geweest was ben ik maar wat dingen uit de voorraden gaan eten.
Toen ik mijn tassen naar beneden wilde gaan brengen liep Mario daar ook en hij vroeg of hij nog even met de fiets moest helpen. Nou graag, het was misschien alleen wel gelukt, maar het was een steil trapje.
Spullen op de fiets geladen, Mario €40 betaald, en fietsen maar. En zoals ik gisteren al had bedacht: meteen klimmen. En dat met papbenen, want zo voelde het. Maar ja, wat is het alternatief, dus toch maar doorgaan, en geleidelijk ging het beter. Er zaten diverse 8%-klimmetjes bij, en dat gaat alleen in de laagste versnelling, met ongeveer 7 km/u. Maar het gaat wel.
Deze fietsdag werd wel gekenmerkt door veel op vrij drukke wegen rijden, maar dat is misschien ook wel logisch naarmate je dichter bij Rome komt.
Ik had gisteravond al even app-contact gehad met Roberto, mijn nieuwe gastheer. Mijn voorspelling dat ik er rond twee uur wel zou zijn klopte niet helemaal, ik was al om twaalf uur bij Calcata Vecchia waar hij woonde. Hij was aan het werk, maar zou even iemand regelen die me erin zou laten, en aldus geschiedde. Calcata Vecchia is een oud stadje dat hoog op een rots is gebouwd. Ik ga het zo eens bewonderen. Mijn verblijf is gelukkig redelijk laag in de stad, want de straatjes zijn hier heel steil. Er is geen sprake van dat je zou kunnen fietsen.
De muren van mijn huisje zijn minstens een halve meter dik. Voordeel: niet zo warm. Nadeel: geen internet. Nou ja, zo heel groot is dat nadeel natuurlijk niet.
Morgen is het nog hooguit een km of vijftig en alleen in de eerste veertien moet er zo te zien nog geklommen worden. Ik ben van plan om eerst naar het Pietersplein te fietsen en daarna weer een stukje terug om bij de camping van Rome te komen.
Ik ga zo eens kijken of ik dit verhaal op mijn site kan krijgen. En ja, het lijkt te lukken, bij een cafeetje kreeg ik de WiFi-code.
Leuk om morgen op het Sint Pietersplein aan te komen ♂️
Wat een geweldige reis
Mooie omgeving weer! Op naar de laatste kilometers 🙂