Toen ik vanmorgen de camping wilde verlaten bleek het hek op slot. Ik liep een beetje rond te drentelen, keek bij het restaurant waar ik de middag ervoor had betaald (niemand te zien) en overwoog net of ik misschien zou kijken of het hek aan de andere kant van de camping open zou zijn toen er een wat chagrijnige man naar buiten kwam. Hij kon toch ook niet weten wanneer de gasten wilden vertrekken en ik had toch op het raam kunnen tikken. Hij zei volgens mij nog veel meer, maar dit was wat ik eruit opmaakte.
Ik was allang blij dat ik weg kon.
Het werd een warme, om niet te zeggen hete, tocht. De temperatuur liep snel op en dit in combinatie met de stevige klimpartijen die er hier en daar in zaten maakte het wel zwaar.
Dat neemt niet weg dat er ook genoeg te genieten viel. Het uitzicht over de velden en heuvels was mooi.
Leuk was dat ik na een km of twintig, denk ik, werd ingehaald door Ad uit Oisterwijk. Ongeveer van mijn leeftijd gok ik. Hij was al twee keer op de fiets naar Santiago geweest en wilde nu ook Rome eens proberen. We hebben grote stukken alleen gefietst omdat vooral klimmen erg individueel is, maar de pauzes deden we steeds samen. Na de lange afdaling uit de heuvels naar de Rijn, van 271 meter hoogte naar iets minder dan zestig, hebben samen nog een biertje gedronken op de Rijnkade en vervolgens afscheid genomen, want Ad kampeert niet. Best kans dat we elkaar in het vervolg nog tegen zulke dingen komen.
Ik overweeg om hier morgen een dagje te blijven, de warmte in combinatie met de inspanningen hebben me het gevoel gegeven dat dat weleens verstandig zou kunnen zijn.
En Peter… rustdagje genomen?