Afgelopen zondag was het nog zes weken voor mijn fietsreis naar Rome gaat beginnen. Heel lang lijkt het nog heel ver weg, en dan ineens denk je “Nog zes weken?  Dat schiet al heel behoorlijk op. En ben ik al voldoende voorbereid? Heb ik mijn spullen compleet?”.

In de winter heb ik me al over de route gebogen. Hoeveel netto fietsdagen heb ik (minstens) nodig? Hoeveel reservedagen? Welke routevariaties ga ik doen?

Wat dit laatste betreft heb ik nog even om de definitieve beslissing te nemen. In Ferrara splitst de route in een wat lichtere variant die eerst de wat vlakkere oostelijke kust volgt alvorens westwaarts naar Rome te trekken, en de variant die richting de Apennijnen gaat. Deze route maakt aardig wat meer hoogtemeters. Als tussenvariant kun je dan nog de zwaardere route volgen tot Firenze (Florence) en dan een doorsteek maken naar Assisi om alsnog op de lichtere route te komen.
Zoals gezegd, voor deze beslissing heb ik nog even, want het is vroeg genoeg als ik in of vlak voor Ferrara voel hoe het gaat. Met voldoende tijd en zelfvertrouwen zou ik graag de zwaardere Toscaanse variatie doen, maar het moet nog wel leuk blijven.

De terugweg naar Nederland ga ik doen met een bus van CycleTours, die gaat vanaf Tuoro rechtstreeks (met alleen nog een tussenstop in Siena) naar Nederland, en ik heb geboekt voor de rit van 2 juli. Ik had steeds in mijn hoofd zitten dat ik half mei zou vertrekken en dan ongeveer 6 weken tot 2 juli zou hebben. Kortgeleden ontdekte ik dat ik me een week verrekend had, het is niet 6 maar 7 weken. Toen ik dit aan mijn vrouw vertelde en aangaf dat ik ook wel een week later kon vertrekken vond ze dat ik maar gewoon de oorspronkelijke planning aan moest houden. Het is vast wel lekker om rustdagen te kunnen nemen als je eraan toe bent, en je wilt immers ook onderweg ook veel kunnen bekijken. Ik heb dit in dank aanvaard. Ik heb nu echt royaal de tijd om in Rome te komen.
Ik weet dat er mensen zijn die het in drie weken doen. Ik geloof niet dat ik dat zou kunnen, in elk geval niet zou willen.

En dan de spullen. Het is natuurlijk niet de eerste fietsreis die ik maak, dus het meeste heb ik wel. Mijn pannensetje van Tefal is wel sleets aan het worden, en teflon door je eten schijnt niet heel gezond te zijn, dus ik ben op zoek gegaan naar iets vervangends. Na veel zoeken en twijfelen heb ik uiteindelijk besloten om te kiezen voor de Trangia 27 HA (=hard anodized). Dat is niet alleen een pannenset, maar ook meteen een spiritusbrander. Het totale gewicht is aardig wat minder dan een losse pannenset en mijn huidige Primus Omnifuel samen. Een spiritusbrander maakt veel minder herrie dan een gas-/benzinebrander, en spiritus is in Europa vrijwel in elke supermarkt te vinden. Dat kun je van de gasblikjes met schroefdraad die ik met de Omnifuel meestal gebruik, niet zeggen. Het enige nadeel van de nieuwe brander is dat het koken van water en voedsel minder snel gaat op spiritus dan op gas of benzine, maar dit lijkt me geen groot probleem. Wie heeft er haast?

Volgende week gaat mijn fiets nog voor een beurt naar de fietsenmaker. In elk geval wil ik nieuwe buitenbanden, de oude die inmiddels ruim 20.000 km meegaan beginnen wat sleets te worden. De fietsenmaker is Peerenboom in Wageningen, en het lijkt me een mooi plan om daar op de fiets naartoe te gaan. Dinsdag fietsen tot Kesteren en daar een nachtje kamperen, zodat ik woensdag goed op tijd in Wageningen kan zijn. Terwijl er aan mijn fiets wordt gewerkt maak ik dan een wandeling in de omgeving. Of ik dan ook nog weer op de fiets naar huis terug ga weet ik nog niet, stay tuned!

Kleding is ook nog wel een twijfelpunt. Het kan half mei soms best nog koud zijn, zeker ’s nachts (IJsheiligen!), maar eenmaal over de Alpen zal het over het algemeen wel warm zijn. Ik kan me voorstellen dat ik in Noord-Italië wat kleding naar huis stuur. Ik zal tegen de tijd dat het vertrek nader komt de definitieve paklijst op de site zetten.