Afgelopen donderdag liep ik bovengenoemde wandeltocht. Als 60+-er kan ik bij NS gebruik maken van de zogenaamde keuzedagen. Als aanvulling op mijn kortingkaart kan ik voor een paar tientjes 7 ‘gratis’ reisdagen per jaar aanschaffen. Ik heb de neiging om ze te bewaren, voor als ik eens een langere reis moet maken. Soms komt die langere reis niet vanzelf, en dan is het leuk om ze zomaar voor een opwelling in te zetten. En dat was wat er donderdag gebeurde. Ik zat op de wandelzoekpagina te kijken of er nog een tocht te maken was van en naar een NS-station, en zie, daar was de tocht Lange duinen, van Amersfoort naar Hollandse Rading. Ik had al eens stukjes langs dat traject gelopen, maar de route zelf nog nooit.

Met de trein van 9.04 (keuzedagen zijn alleen geldig tijdens de daluren) vertrok ik via Rotterdam naar Amersfoort. Even voor half  elf was ik op pad en liep via vast niet de goedkoopste hoek van de stad richting ‘de natuur’. De enigszins ironiserende aanhalingstekens omdat het eerst toch vooral smalle parkachtige bosstrookjes waren waar ik door en langs liep. Je zal ook wel weten dat het een NS-wandeling is, want ongeveer de helft van de wandeling loop je op hoorbare afstand van het spoortraject Utrecht-Amersfoort. En kennelijk was er ook een militair oefenterrein in de buurt getuige de schietgeluiden die ik regelmatig hoorde.

Maar laat dit vooral geen klaagzang worden, want ik vond het een mooie wandeling. Het weer was een beetje grijzig maar om te wandelen niet onaangenaam. Vooral het stuk over en langs de Lange duinen, de naamgever van de route, was erg mooi. Dat was ook het enige stuk dat ik blootsvoets gelopen heb, ik vond het verder te koud. Bij temperaturen onder de zes graden bij een natte ondergrond worden mijn voeten pijnlijk koud, en de tijd dat ik vond dat ik dat toch maar moest kunnen ligt achter me. Onder iets warmere omstandigheden zou het voor het grootste deel goed te doen zijn geweest.

In dit jaargetijde is de natuur uiteraard wat kaal, maar toch viel er met mooie mossen en prachtige kale bomen (je ziet de takkenstructuur dan extra goed) genoeg te genieten.

Om ook weer met de keuzedagconstructie terug te kunnen reizen naar huis moest ik voor vier uur ingeklokt zijn, en dat lukte prima. Ik had de trein van 15.36 weer terug. De treinreis duurde onverwacht lang doordat we tussen Utrecht en Gouda midden in een weiland stil gingen staan. Na enige tijd werd bekend gemaakt dat de machinist een klap had gehoord, en nu moest de conducteur even gaan kijken waar we tegenaan gebotst waren. Lijkt me nog een enerverende activiteit, maar het viel gelukkig mee. Althans, niet voor de zwaan die we geraakt hadden, want die had het niet overleefd, maar ik kan me voorstellen dat een aangereden mens voor de conducteur toch wat heftiger geweest zou zijn.

Al met al een fijne dag. De 22 km van de route was goed te doen, al voelde ik op het laatst wel dat ik dit soort afstanden de laatste tijd niet veel gewandeld had. Laat het een aansporing zijn.