Zondagochtend ben ik om 7 uur de deur uitgegaan, schoenen in de hand, onderweg naar de atletiekbaan. Ik had de schoenen mee, ten eerste omdat ik niet zo goed kon inschatten wat ik onderweg tegen zou komen, en bovendien was ik nog niet eerder zo ver weg geweest, dus ik wist niet of mijn voeten het al aan zouden kunnen.

Bij de baan aangekomen was het een drukte van belang aan het worden, en ik vroeg we af of er soms een atletiekactiviteit gaande was die mijn plannen zou kunnen dwarsbomen. Toen ik echter een goed keek naar de gemiddelde bestuurder van de langsrijdende auto’s leek me dat al onwaarschijnlijk, en toen ik daarna ook nog eens zag dat de meeste mensen tafeltjes, stoeltjes en katten in mandjes vervoerden begon ik te begrijpen dat ik geen concurrentie op de baan te duchten had.

Ik zette mijn schoenen langs de baan en begon rustig aan mijn eerste rondje. Dat liep heerlijk!. Na mijn tweede rondje besloot ik wat aan te zetten en dat ging ook prima. Na vijf rondjes wilde ik er mee ophouden maar juist toen stonden er vlak voor mijn ‘finish’ twee jongens van een jaar of 11-12 te doen of ze wilden gaan meelopen, en dat kon ik toch niet zomaar laten passeren, dus ik tegen die jongens: komop, loop maar mee, en zo liep ik dus nog een rondje extra.

Na afloop van het zesde rondje nog even uitlopen over het heerlijk natte en frisse gras. Onderweg naar huis werden mijn voeten de ruwe stoeptegels ineens zat, en toen heb ik mijn schoenen nog maar aangetrokken; enkele honderden meters voor ik thuis was heb ik ze weer uitgetrokken, de stoep was daar gladder en dat ging weer prima.

Positief is dat ik merkte dat het voor zo’n honderd man kattenliefhebbers op mijn blote voeten over de baan lopen me niets kon schelen, en ook het gewoon op straat lopen begint me wat gemakkelijker af te gaan.

Minder positief is dat ik sinds ongeveer een halve week een pijnlijke rechtervoet heb, een beetje alsok ik hem verzwikt heb, maar daar kan ik me helemaal niets van herinneren. Het ligt voor de hand om te denken dat het door het blootsvoets hardlopen komt, want nog niet eerder had ik dit, in elk geval niet in deze mate. Toch zou ik dat wel vreemd vinden, want ik loop blootsvoets niet wezenlijk anders dan met mijn Puma’s aan, in beide gevallen op de voorvoet landend. Misschien dat ik ongemerkt woensdagavond bij het volksdansen deze blessure heb opgelopen. Ik heb besloten om de komende dagen niet hard te lopen, maar wel ’s morgens in plaats daarvan een blootsvoetse wandeling, want ik wil de gewenning van mijn voeten aan de ruwe ondergrond niet onderbreken.

Vanavond krijg ik een rondleiding bij de plaatselijk David LLoyd, de luxe fitnessclub. Mijn oudste zoon had daar een abonnement, maar kan er door verhuizing geen gebruik meer van maken. Hij heeft het opgezegd, maar dat kon pas per 1-12 ingaan. Wel was het mogelijk om het abonnement op een ander over te schrijven, en die ander ben ik dus geworden. Ben erg benieuwd wat ik er van vind.