Sightseeing Roma vrijdag 24-6

Ik weet het, ik zou stoppen met bloggen vanuit Rome, maar ik weet dat ik er minstens een paar mensen een plezier mee doe, en heb je er geen zin meer in, dan lees je het gewoon niet. Overigens wil dit niet zeggen dat er weer elke dag een verhaaltje komt, alleen als ik zin en tijd heb.

Gisteravond begon er op het sportveld naast de camping rond half tien luide muziek te klinken en er begon iemand minstens zo hard bij te zingen. Soms zongen er ook anderen mee, het deed wat karaoke-achtig aan. Dit feest duurde tot ver na middernacht. Ik heb het ergernisknopje snel omgezet (helpen doet het toch niet), maar slapen viel toch niet mee. En natuurlijk toch wel rond zes uur wakker worden, en dat werd versterkt door het legen van de glascontainers op de camping rond dat tijdstip.

Op mijn gemakje wat gegeten en me klaargemaakt voor vertrek naar Rome. Zo’n eerste keer met de trein in een ander land is altijd een beetje puzzelen, op welk spoor gaat hij, hoe kom ik binnen, maar het bleek allemaal voor de hand liggend te werken. Alleen rijden de treinen in Italië aan de andere kant van de ‘weg’, daar moet je wel even erg in hebben.
In Rome aangekomen volgde ik de suggestie van medefietser Paul en ben op mijn gemakje de Via del Corso afgelopen. Zo nu en dan een kerk in gelopen die dus gewoon allemaal open staan!
Op een gegeven moment zag ik bij een zijstraat links in de verte trappen omhoog gaan. Als dat de Spaanse trappen niet zijn, dacht ik. En ja hoor, ze waren het. Beklommen en genoten van het uitzicht. Ook wel inwendig gegrinnikt om de mannen met bossen rode rozen in hun hand die ze probeerden te slijten aan (meestal) jonge koppels. Ze boden dan een roos aan, aan de vrouw/het meisje, en als die dan happig deed was het natuurlijk de bedoeling dat hij zou dokken. Ik heb niet gezien dat het tot een verkoopsucces leidde, maar ik zag later wel jonge meisjes met een roos lopen, dus kennelijk lukt het weleens.
Om alvast iets van Bernini te zien besloot ik koers te zetten naar het Piazza Navona te wandelen, want daar staat een fontein die door hem ontworpen/gemaakt is. Hij heet de Vierstromenfontein (Fontana dei quattro fiumi) en is vernoemd naar de vier grootste indertijd bekende rivieren: Ganges, Donau, Nijl en Rio de la Plata. De rivieren worden afgebeeld als goden. Een van die goden lijkt zijn hand afwerend in de richting van de kerk Sant’Agnese in Agone te houden, en er werd beweerd dat dit was omdat deze kerk ontworpen was door Bernini’s concurrent Borromini. Dat dit echter een fabeltje is kan worden afgeleid uit het feit dat de fontein er al was voor er met de bouw van de kerk begonnen was (1652).

Het begon tegen het einde van de ochtend te lopen en ik wilde de hitte van de stad voor zijn, dus op pad weer naar het station. Even langs de Decathlon nog om te kijken of ze nog leuke zomerbloesjes hebben, maar dat viel tegen, het was maar een heel kleine vestiging met hoofdzakelijk hardloopspullen.
Waar ik nog achter moet zien te komen is hoe je de trein op verzoek kan laten stoppen, want kennelijk stopt hij niet altijd overal. Ik had mazzel, hij stopte op mijn station, maar ik ben er nog niet achter.

Hieronder nog enkele foto’s.