In bed hoorde ik de regen al vallen. Toch was er deze keer geen twijfelmoment of ik wel zou gaan lopen, ik had er gewoon zin in. Omdat ik de laatste week een beetje last heb van een stijve, licht pijnlijke onderrug eerst de oefeningen gedaan die ik een jaar of tien geleden heb overgehouden aan een langdurige periode van ernstige rugklachten. Als ik er tijdig bij ben blijken die vaak goed te helpen.

Daarna het bekende getwijfel: wat trekken we aan? Short, dat was zeker. Shirt met korte mouwen, ook zeker. Maar wel of geen jack? Gezien de regen toch maar wel, en dan ook een petje mee. Aldus besloten, en vertrokken. Net toen ik de deur uit stapte vielen de laatste druppels, en toen bleek dat jack natuurlijk weer veel te warm. Na 1 km uitgetrokken, en de rest van de tijd mee in mijn handen gelopen. Wanneer leer ik het nou eens. Toen ik net over de helft was begon het overigens weer te regenen, maar veel stelde het niet voor. Wel de pet opgezet, had ik die tenminste niet voor niks bij me.

Het lopen zelf ging lekker. Mits met mate, mits niet te koud, houd ik eigenlijk wel van lopen in de regen. Lekker door de plassen lopen, dat is nou een van de voorrechten van het hardlopen op blote voeten. Nooit natte schoenen en sokken. 🙂

Komende week een paar dagen naar Antwerpen. Eens kijken of daar ook gelopen kan worden.