Het leek me wel een aardig idee om weer eens van mijn werk naar huis te lopen. De laatste keer was meen ik in juni (of juli). en toen vielen de laatste kilometers me toch wel zwaar, niet in de laatste plaats omdat sommige delen van het parcours niet al te glad van structuur zijn.
Het viel me vandaag alles mee. Mijn conditie is beter, en mijn looptechniek ook volgens mij. De Zwijndrechtse brug was net als de vorige keer het ‘pièce de résistance’, maar toch ging ook dit stuk deze keer makkelijker. Ik maak wel gebruik van de doorgetrokken witte streep die fiets- en voetpad van elkaar scheidt, maar die is wel zo smal dat ik toch ook geregeld het grit-pad links of rechts van de streep raak.
Ik heb er bij elkaar 1,5 uur over gedaan, en dat was, zeker gezien het heerlijke weer, beslist geen straf.
Nu is de vraag: ga ik morgenochtend ook weer lopend terug naar mijn werk, of neem ik dan de bus. (Mijn fiets is tenslotte op de zaak gebleven.) Welnu, ik weet het nog niet. Als het goed voelt wil ik gaan lopen, maar als ik te veel twijfel, dan dus niet. Je zult het morgen lezen!
Steeds dat wikken en wegen, kennen we allemaal en is ook goed volgens mij,nu ken ik die Zwijndrechtse brug als mijn broekzak, daar ik mijn heuvellopen erop doe,best een beestje natuurlijk. Ik heb vroeger ook naar het werk gelopen en terug( toen werkte ik in ST.-Niklaas en moest maar 11 km. in het begin keek ik naar het weer, na een week niet meer!