Na de Zevenheuvelenloop van afgelopen zondag heb ik een aantal dagen hevige, om niet te zeggen zeer hevige spierpijn gehad. In eerste instantie vooral bovenbeenspieren, maar dat leek in de loop van de tijd steeds meer af te zakken richting kuiten. Maandag, en vooral dinsdag kwam ik nauwelijks de trap af (op ging nog wel), en vanaf woensdag ging het wel steeds beter, maar het is eigenlijk nog steeds niet over.
Toch wilde ik wel weer eens een stukje lopen, dus in de lunchpauze een klein stukje weg geweest. De eerste kilometers gingen vrij zwaar. Ik dacht bij mezelf, als het bij het 2 km punt niet beter gaat ga ik zo weer terug. Maar geleidelijk aan ging het wat soepeler en heb ik er uiteindelijk toch nog zes kilometer van gemaakt.
De spierpijn wordt denk ik veroorzaakt door een combinatie van de heuvels (die hebben we in dit deel van het land nou eenmaal niet of nauwelijks) en de voor mijn doen hoge snelheid. Misschien heb ik het wel wat overdreven. Toch heb ik er geen spijt van. 🙂
Soms is het begin ff lastig maar het gevoel na afloop is bijna altijd geweldig.