Nu het moment van vertrek steeds dichterbij komt wordt ook de drang om kilometers te maken groter. Het beloofde mooi weer te worden, hooguit een beetje winderig, dus gisteravond al een route uitgezet. Vanuit mijn woonplaats Dordrecht door de Kiltunnel naar de Hoeksche Waard. Op het Garminplaatje zie je grofweg wat de route was.

Dat beetje winderig was wel een understatement, en het werd ook steeds sterker. Toen ik op het punt stond om de Haringvlietbrug te gaan bedwingen zag ik dat de wind inmiddels een kracht zes had.

Maar toen ik eenmaal aan de andere kant was ‘geland’ begon het feest voor de wind.

Willemstad was ik volgens mij nog nooit geweest en dat was een leuk plaatsje om te bezoeken. Merkwaardig genoeg stonden er bij de de ingangen van het oude vestingdeel verkeersregelaars er voor te zorgen dat er geen auto’s binnen de vesting kwamen. Het was me niet duidelijk of ze dat altijd doen, of alleen bij bijzondere gelegenheden. En in het laatste geval heb ik dan vermoedelijk de bijzondere gelegenheid gemist.

Even na Willemstad kwam ik deze merkwaardige berg tegen. Het bleek een kunstuiting te zijn en in 2001 aangeboden aan het toenmalige Hoogheemraadschap, tegenwoordig Waterschap Brabantse Delta.

De schapen waren zo te zien wel blij met het object. Volgens een bord dat erbij stond mocht ik er zelf ook op klimmen, maar daar heb ik vanaf gezien.

Na nog een kleine dwaalpartij op het industrieterrein Moerdijk die dankzij Google Maps uiteindelijk weer hersteld werd, reed ik daarna met gezwinde spoed door het dorp Moerdijk om uiteindelijk uit te komen bij de bruggen die naar het dorp vernoemd zijn. Toen was het niet ver meer. Fijn tochtje, niet eens zo heel moe, maar wel voldaan.