Mijn trouwe volgers maakten zich vast al ongerust, hij zal de fiets toch niet aan of in de wilgen hebben gehangen, hij laat ons toch niet aan ons lot over?
Ik maak me uiteraard geen illusies, mijn trouwe volgers hebben sinds de laatste fietsvakantie nauwelijks nog aan deze blog gedacht. Maar daar laat ik me niet door ontmoedigen uiteraard. Wie het leuk vindt leest verder, en de rest denkt, ja ja, nou weet ik het wel, hoe zeg ik het abonnement eigenlijk op?
Om op de vraag boven dit stukje terug te komen: jazeker! Ik heb ondanks alle nattigheid van afgelopen maanden nog nooit zoveel kilometers gemaakt zo vroeg in het jaar. Dat zegt overigens meer over die andere jaren dan over de afstanden in absolute zin. Strava houdt het keurig voor mij bij, en ik heb tot en met gisteren zo’n 570 km gefietst. Afgelopen donderdag reed ik een tocht door de Krimpenerwaard, het was heerlijk zonnig, maar er stond wel een stevige koude wind. Het laatste stuk van de ongeveer 100 km was ik er wel een beetje klaar mee, maar als je iets van trainingseffect wilt merken moet je naar mijn mening toch zo nu en dan iets verder gaan dan je comfortabel vindt.
Toen ik twee jaar geleden naar Rome fietste merkte ik toch wel dat ik in de voorgaande maanden te weinig kilometers gemaakt had. Dit jaar is het plan om via de route Langs Oude Wegen en Pelgrimssteden naar Zuid-Frankrijk te fietsen. In tegenstelling tot de Romereis kom ik nu al snel stevig klimwerk (in de Ardennen) tegen, dus op je gemakje er in komen is er eigenlijk niet bij. Dus dat is op zich al een reden om tijdig aan de conditie te schaven. Maar nog los daarvan is het goed te merken dat op mijn leeftijd (68) spierverlies sneller, en spieropbouw langzamer gaat.
Het is de bedoeling om op 17 juni te vertrekken, en de busreis terug gaat op 16 juli (of was het nou 17?) van Oloron-Ste-Marie.
Toen ik van de week die al genoemde fietstocht maakte merkte ik ongeveer 25 km voor het einde dat het stuurgedrag van mijn fiets wat vreemd begon te voelen. En toen ik in Lekkerkerk op het pontje over de Lek stond te wachten kneep ik eens in de voorband. En wat ik al vreesde bleek te kloppen: veel zachter dan toen ik vertrok. Ik kon er nog wel op fietsen, maar beter werd het uiteraard niet. Ik had bandenplakspullen en een reserveband bij me, maar ik had eigenlijk geen zin om in die open kale en vooral winderige vlakte van de Alblasserwaard de band te gaan vervangen. De laatste keer dat ik een lekker band had, jaren terug, had het me bovendien veel moeite gekost om de buitenband los te halen, hij had zich heel stevig aan de velg vastgeklemd.
Gelukkig kwam ik er toch mee thuis. Gisteren alsnog de binnenband uit de buitenband gehaald, en ondergedompeld in een emmer water. Geen luchtbelletjes! Was het dan toch het ventiel geweest dat niet goed vast zat? Ik liet de binnenband in opgepompte toestand een paar uur staan en dacht toen dat hij er nog net zo stevig/slap uitzag als toen ik hem neerzette. Dus weer gemonteerd en de fiets in de schuur gezet.
Vanmorgen bleek de band toch weer zacht, en heb ik uiteindelijk maar een nieuwe biba (zo noemen sommige fietsers dat ja) gemonteerd. Groot pluspunt van deze operaties is dat ik weer meer vertrouwen heb dat ik in staat ben om onderweg banden te vervangen. Je krijgt er alleen wel vieze handen van. Dat is thuis niet erg, maar onderweg wel onhandig, dus ik ga maar eens achter latex handschoentjes aan.
Dat van die wind op donderdag herken ik: wij hebben het iets sneller opgegeven maar hebben dan ook geen plannen voor een fietstocht naar Zuid-Frankrijk
PS hoe zeg je dat abonnement eigenlijk op 😉
Ik moet toegeven dat ik het zelf ook niet direct wist, maar er blijkt een uitschrijflink in de mail aanwezig te zijn. Je oog moet er even op vallen. 🙂