In dichte mist ging ik gisterochtend van huis, en in soms nog dichtere mist reisde ik per trein naar Nijmegen. Om de lange kleum-wachttijd op het perron in Breda te vermijden had ik er voor gekozen via Rotterdam te reizen. Daar hoefde ik maar een paar minuten te wachten op de speciale Zevenheuvelentrein. En zowaar, dat verliep inderdaad zoals gepland. Via Twitter probeerde ik er achter te komen of het in Nijmegen ook zo mistig, en dus koud was, want ik was er niet gerust op wat mijn voeten daarvan zouden vinden.
Pas in Arnhem kreeg ik bericht dat de mist in Nijmegen begon op te trekken en dat de zon erdoor kwam. Pas toen we de Waalbrug over gingen konden we zien dat dat inderdaad zo was.
Na aankomst op zoek naar de ING-bank, want daar moest ik het startnummer nog ophalen dat ik van Jaco had overgenomen. Terwijl ik stond te wachten kwam oerloper George aangelopen. Hij zou deze keer niet op blote voeten lopen, als ik me goed herinner omdat hij het toch te koud vond.
Op zoek naar de volgende bank: ik moest me verkleden in de kelder van de SNS-bank, en terwijl ik het pad naar de bank volgde kwam zusje Cobi er net uit. Dat trof. Gezamenlijk liepen we weer terug. Hoewel ik gedacht had dat het niet veel uitmaakte in welke bank je je zou verkleden was er wel degelijk een toegangscontrole.
Al heel snel kreeg ik iemand in het vizier waarvan ik dacht: ken ik die man niet ergens van? Dat bleek Tiny te zijn, die ik tot dan toe alleen via Twitter ‘kende’.
Omkleden: hemdje, shirt korte mouwen, short. Dat leek me wel genoeg met die zon erbij. Oude trui en schoenen aan voor in het startvak en we gingen naar buiten, op zoek naar ons startvak. We bleken een tijdlang lekker in de zon te kunnen wachten, maar zo zoetjes aan begon ik toch wel erg koude voeten te krijgen. Ik wist meteen weer waarom ik zo lang had getwijfeld of ik wel mee zou doen, dat langdurige gekleum heb ik toch wel een hekel aan. En dan scheen nu de zon nog.
Eindelijk gingen we dan op pad. Ik had een kilometer of twee nodig om mijn voeten weer op werktemperatuur te krijgen, maar daarna deden ze braaf wat er van ze verwacht werd. De eerste vijf kilometer gingen in 28.24. Dat was eigenlijk te langzaam om aan een PR-verbreking te denken, maar ik voelde wel dat veel sneller er niet in zat. Het stuk Derde Baan was traditioneel vervelend door het ruwe asfalt, maar kan ik tegenwoordig toch wel aardig hanteren. Het was ook de plek waar Cobi, die een poosje achter me gelopen had, me de eerste keer inhaalde. Aan de Zevenheuvelenweg, die kennelijk deels opnieuw geasfalteerd was, hield ik een paar pikzwarte voeten over die ook ’s avonds na het douchen en boenen nog niet echt schoon waren geworden.
De rest van het parcours liep ik wel aardig. De bult na de tiende kilometer heeft de snelheid aardig gedrukt, meer nog dan de Derde Baan. Uiteindelijk begon dan het naar beneden denderen, en na 1.25.33 liep ik in het centrum van Nijmegen de mist in, drie, vier seconden achter Cobi. Ik werd door de speaker onthaald als de eerste blotevoetenloper die binnenkwam, althans dat dacht ik. Maar kort daarna zag ik schuin voor me Gerard Radstaak lopen, ook op blote voeten natuurlijk. Het is dus de vraag wie de speaker zag toen hij zijn opmerking maakte. Ik denk overigens wel dat wij de enige blotevoetenlopers waren dit jaar, maar ik hoor het graag als het niet zo was.
Mijn tijd viel me toch een beetje tegen, ik had gedacht dat ik tot meer in staat was. Toch, als je naar de trainingsomvang van dit jaar kijkt, kun je je afvragen of die verwachting wel zo realistisch was. Ik mag me deels verschuilen achter mijn galblaasellende waar ik, inclusief herstel na de operatie, tot eind april last van heb gehad, maar ook daarna heb ik te vaak toegegeven aan ‘geen zin’.
Als ik echt sneller wil lopen zal ik er toch veel meer werk van moeten maken. En dan zal ik in elk geval op zoek moeten naar iets wat ik in de winter, als is het maar part-time aan mijn voeten kan trekken zodat ’te koud’ geen reden meer is om niet te gaan lopen.
Dingen om over na te denken dus.
Nog even een foto:
Dat zwart zal er wel moeten afslijten denk ik;-) Je moet dit eens lezen:http://tinyraijmakers.com/2011/08/30/hoelang-loop-jij-al/
Ik schipper een beetje tussen meer ervaring opdoen in BV-lopen en marathonvoorbereiding. Het lukt me elke week minstens 10km BV te lopen. Verder loop ik heel veel op namaak Vibrams
even een citaatje dat ik ook al op de DRR site zette:
Zelf loop ik op sky Fivefingers van 32 dollar bij Dealextreme http://s.dealextreme.com/search/fivefingers. Ondertussen ruim 500km op gelopen met gisteren een LDL van 36km als langste loop. Ze houden zich prima en lopen erg lekker. Ik heb geen vergelijk met de originele Vibrams. Het zou erg goed kunnen dat de Sky fivefingers in dezelfde fabriek gemaakt worden als de Vibrams. Let er wel op dat de maatvoering vrij krap is.
Mijn voorkeur gaat uit naar iets wat ik heel makkelijk uit, maar daarna ook weer heel makkelijk aan kan trekken, al naar behoefte. Voor mijn gevoel zijn die VFF’s, al dan niet namaak, toch een beetje veel gepruts.
Ik was ook in Nijmegen aanwezig alleen als vrijwilliger, want ook ik ben dit jaar geopereerd en ben pas weer vanaf september aan het trainen, dus 15 km is nog te ver voor mij op dit moment en bv al helemaal.
Heb pas geleden op de loopband gelopen vanwege de kou, maar het gevolg was op elke voetzool een bloetblaar.
Ik probeer wel zolang mogelijk buiten door te lopen ook op mijn vff en wordt het echt te koud dan heb ik mijn newton’s nog.
Zaterdag a.s. is er een winterclinic bij anyones running te Tilburg, misschien leer ik daar nog wat tips voor de winter.